Kaygı Kavramına Kierkegaard'ça bir Bakış
Kaygı Kavramına Kierkegaard'ça bir Bakış Kierkegaard'ın eserlerinde yakaladığım, doğrusu beni yakalayan şu alıntı ile başlayalım: "Kaygı öznenin kendini hüzne intibak ettirme ve onu özümseme organı." (Kierkegaard, 1844/2019, s. 154). Gerçekten ilginç bir kaygı tanımlaması, peki insan neden kaygı duyar, bunun bir karşıt durumu var mıdır, Kierkegaard ile birlikte düşünmeye başlayalım. İnsanın kaygıya sahip olmasının nedeni, hüzünlerini özümsemeye çalışmaktır diyor Kierkegaard böylelikle. Hüzünlerini özümsemesine ise kendisini tanımak için ihtiyacı var. Ve insan ne kadar çok böylesi bir kaygıya sahipse, varlığı ile ilgili o kadar çok mesele ile ilgileniyordur; benliğinin ne kadar uç sınırlarında dolaşıyorsa, kendi varlığına dair baş edeceği o kadar konu vardır. Fakat insan neden buna sahip olmak istesin? Çünkü kaygı, özgür insanın iradesinin sınırlarını aramaya başladığı andan itibaren bu yolculuğun zorunlu eşlikçisi olacaktır. Zira Kierkegaard'ın o "büyük"...
